Marsupium.

When life store smiles,

And bunch of sorrow,

Across infinite miles,

No one knows tomorrow.

Every eyes has a spark-

All the living machines.

Few glowed in dark.

Dream, I name it – questions?

All those souls in here

     Present or past,

Possess a resilient pouch in which,

Profuse needs, wishes and desire,

Goes on and on to vouch.

Replace, refill or remain.

The sac is never void.

Promises not so certain,

Prayer and faith are chords.

Tough, may be the day.

Hard, may be the way.

Gloom, may be the path.

For all you pass-

There is a place of warmth.

Never blame your marsupium!

Have a nice day!

மஞ்சள் பூ மரத்தடியில்.

 

மழைப்பெய்த மரத்தடியில், 
மனம் நனைக்கும் சிற்றோடை. 
மஞ்சள் நிறப் பறவையொன்று 
     கடலுக்குள் குதித்தது போல், 
மயங்கிக்கிடக்கும் மஞ்சள் பூக்கள். 

கடக்கத்துடிக்கும் என் கால்களை- 
காந்தமாய் கட்டிக்கொண்ட காட்சி.
சிலப் பூக்கள் சிரித்திருக்க, 
    சிலப் பூக்கள் கண்ணீருடன்.
சிலிர்க்க செய்யும் மென்காற்றும்,
சிந்தை விரும்பும் கலவையாய்.

விழிக்குடை மூடாமல் அகல அகல- 
வியப்பிற்க்கு வியாபாரம் பேசும் விந்தை.
துளிகள் நனைக்கையில் இப்பூ- 
துணையாய் இருந்திருக்கக்கூடும் - மரத்திற்கு.

உதிர்வதை உணராமல் இல்லை-மரமும் பூவும்.
உற்றதும், உருவேற்பதும் உடனிருக்கையில், 
உமிழ்ந்துவிட்ட வாடா பூக்களுக்கு, 
உயிர் இருந்திருக்கலாம், இருக்கலாம்! 

திருத்தம் கோரும் தீபாவளி!

ஓசோனில் ஓட்டை ,

ஒன்றுமறியா பறவைக்குஞ்சு, 

ஒழுங்கற்ற சுற்றுச்சூழல், 

ஒருவித மனக்கசப்பு .

உறவினர் ஒன்றுபட;

உறுதியாக்கும் பிணைப்பு பெற;

உள்ளம் திளைத்திருக்க; 

உருவானதொரு பண்டிகை. 

நல்லோர்கள் ஒன்றுபடாமல்,  

நட்சத்திர அம்ச வீடுகளில், 

நச்சு பணமும் பகட்டுமாக, 

நலிந்து விட்ட திருவிழா. 

தீப ஒளி திருநாளை,

தீபாவளி என மருவச்செய்து,

தீ- பாவம் - அழி என்று பொருட்படச்செய்து,

தினரச்செய்கிறோம் நம் தலைமுறையை. 

கைபேசிக்கு தள்ளுபடி; 

கண்கவரும் ஆடைகள்; 

கமகமக்கும் பலகாரம்; 

கட்டுப்பட்டாசு- இவை நம் தீபாவளி. 

சிறு வயிறு சுருங்கி ,

சீற்றத்தின் சிறைதனலில், 

சிதையுண்டும் சினங்கொண்டும் ,

சிற்றார்கள் எத்தனையோ. 

புகைவீச்சு தாளாமல், 

புண்ணாகும் ஐந்தறிவின் ,

புதைக்கப்படும் ஓலங்களை ,

பொருட்படுத்தாத ஆறறிவு. 

அணி வகுக்கும் இயந்திரங்களுக்கு -

அளவில்லாமல் காசோலை எண்ணுகையில், 

அடுத்த வேளைக்கு சில்லறை தேடுபவனை- 

அன்றேனும் எண்ணுங்கள்!

மனம் மகிழ தீபங்கள் ஏற்றி, 

மண்மணத்தை மாசுபடுத்தாது, 

மற்றவருக்கு கொடுத்துதவி ,

நாம் பறக்கவிடும் பணக்கட்டில்- 

ஒரு பங்கேனும் பகிர்ந்தளிப்போம்.

மரணம் கடந்த மகத்துவம், புரியும்!

-நன்றி-

நடுநிசியில் பறக்கும் மஞ்சள் பட்டம்!

விரிந்து கிடக்கும் வயல் வரப்பு
விடிவதரியாது விழித்திருக்க, 
வான் நோக்கி காற்று கடத்த 
வழிமொழிய வாய்ப்பின்றி உயர உயர.. 

வினை செய்து பெயர் பெற்று, 
வினையெச்சத்தின் எச்சங்களாய்,
வியபூட்டும் பெயரேச்சங்களின் 
வருகைக்கு நாள் பார்த்து- 

காணாது  போன  கடவுச்சொல்லொன்று 
கல்லெறியும் தெரு மனிதன்பால் சிக்கிவிட, 
கடல் வரை பார்க்க முடிந்தும் 
கண்ணற்ற களவு போல்.

மெய்யிநூடே பொய் - அது உயிராகி,
பொய்யினுள் புதைத்த உயிர்மெய்களாய் -
கைக்குட்டை நனைய கண்ணுதிர்த்து 
செய்வதரிந்தும் விம்மி நின்று.. 

ழகரம் உணர்ந்த ஊமையொன்று ;
காதலறிந்த குருட்டு விழியொன்று ;
இசை சுவைத்த கேளா செவியொன்று ;
மூளைக்குள் ஞாலம்- ஞானமில்லை!

காரியமாய் கணித்து விடப்பட்ட இவ்வேளைகளில்,
கண் சொருகும் காரணமாய்  மிதந்து, 
இந்நடுநிசியில் மேலே சென்று, 
ரசனைக்கும் ரசவாதம் பூசி ..

படபடக்கும் மென்மஞ்சள் பட்டம்!!

Frangipani!

                         

Oh me! A tree, house of a lark.

Proud of my leaf, so unique.

Glad for my garden place,

Peace, warmth and solace.

Sky pours to cleanse;

I look up in gazed sense.

White of the clouds- I want on me,

Splendor like a star- five edge free.

Pink in the baby palm- a touch that eve,

Smell from the dame’s tress, dressed in mauve.

Yellow, gives the bright Sun-fall,

I see- I want it all.

I now bloom in mellow,

With all I fancied for.

On a sensual sepal- show,

A melodious frangipani flower!

A  leaf drips on me,

Fragrance taken so breezy-

To the other side of my window pane,

Sits a little loving lassie.

Writes my birth, in a poetry-

Hints from a dreamy lane.

I proclaim; I knew my whispers,

Last night, in her tiny ears.

a Love!!

Pink petals picking, pink flowers.

Oh! Her palms, he saw.

Flawless face with cherry crescent-

By the river side, all mornings.

Beside a tree, he-

Hid to watch.

A vintage touch he felt,

In his heart and brain.

She smiled with her girls,

Twirled her scarf,

Smelled the flowers, gazed sky,

But never him.

She dint see-

He dint mind!

For him, gaping is all fine.

Gawking, he never realized.

The clock struck ‘time’,

He is by the tree side.

Flower, leaf, ribbon-

All that she once had, is his now!

That morning, went in vain.

Past few days in deep pain,

The next day, he again stood.

By then,

His eyes did not meet those pink flowers.

His shoulder did!

have a nice day!

Little eyes! (How to name it...)

Two little eyes with a little girl.

Knows how a volcano looks,

May be a fruit stall.

Or even some Blyton books.

Those little eyes had chances,

For a garden and flower,

Or a parent quarrel glances,

A pencil and an eraser.

Twinkling eyes might see,

An inspiring teacher;

A screaming refugee;

Friend and fun, laughter.

The eyes may clap at,

A luxury resort sunrise;

Silent stream’s water splat;

A begging palm of a mother-wise.

Tiny eyelids may flap,

On a rape victim’s whine;

Pamper of mother’s lap;

Or a terrace moon shine.

Tandem events the eyes visit,

May be a falling star;

A modern room well-lit;

Also a morbid father’s scar.

Tracing back her eye record,

Tells she saw a blood pool;

A loving maid with regard;

Or even a mirror and fool.

To her eyes, came afore.

A splendid flavored water fall;

A brother dying by a sea shore;

Who knows, may be her own call.

Twin eyes scanned ahead,

Lavish parade of fruit and nut;

Loving wave from granny’s hand;

An injured backbone on master’s hit.

Tattered eyes may gulp in,

A live porn to fill in tum;

A half graced plate from dust bin;

Mundane morning in dirty slum.

Tale of this fairy’s eyes sung,

Will extend until severe long.

All those little eyes do not see the same.

Butterfly, drums, shutter or any name,

Tiny eyes make lifetime film,

Some were happy, sad or sublime.

So, How was your luck?!

Have a nice day! :)

காதல் கதை!

"சொல்" என சிணுங்கி சிரிக்கும் குழந்தையிடம்,
மேலும் மறுக்க வழியின்றி,
மேலோட்டமாய் சொல்ல துவங்குகிறாள் அம்மா.
'அப்பாவும் நானும்' காதல் கதையை!

சந்தித்த நொடியில் சிந்திக்க மனமின்றி 
இதயங்கள் பரிமரியதம்!

எண்ணத்தில் கண்டவள் என்னவளானால் 
என அப்பா நினைத்தாராம்!

கனவில் கண்டவன் காதலனா 
என அம்மா மகிழ்ந்தளாம்!

அம்மியிருக்க, அருந்ததியிருக்க 
காதலன் கணவன் ஆனானாம்!

மனை, துணை, இணை என 
நாட்கள் நகர்ந்ததாம்!

பாசம் பாதி, காமம் மீதி 
என அவளும் பிறந்தாளாம்!

கதை கேட்டு,விழிகள் உருள,
ரசிதுக்கொண்டிருந்தவள் -
அறிந்திருக்க மாட்டாள்,

சட்டம், கட்டம், மட்டம் என பல 
திட்டங்கள், கனவுகளுக்கு கலவை பூசிய,
கதை புனைந்தவளின் சரித்திரத்தை!!

We met! (3)

NOTE- Kindly peep in WE MET(1) and WE MET(2), to get the gist of the first two parts of the story that ends in this part.

“Wrong number,” I said to my righteous girl and had cut the call. I am a tyro in love. I could not bear with this monstrous feeling. Having my girl, the one I dreamt, called me and I cut the call. Too much to believe. Her blue star pendant kept flashing in my mind. By the way,” Preet,” I said to myself.  She is named as cute as herself. My heart skipped circadian regulations.

Jitin sharma, who the hell are you? Why do you have my name and play with my love, my life. I wanted to slap that guy. Lucky him!!

I had always cursed film scenes when it portrays a hero in lovelorn, reminded about everything he liked about his girl and when he smiles to himself. But now, those fingers, the crescent lips, tucked hair behind milk tinge ear petals, marble eye balls and those fluttering butterflies on them…. I am literally taken away. ‘Sharma’ made my hands go wild on the wall, banging it. I kept staring at my mobile screen and prayed, none of my dumb friends should flash on the screen. And when she will call again, if at all she does, I was ready to surrender, “Yes this is Jitin, Jitin Verma and I love you”. I was waiting for a long time but in vain and slept off.

                                                                                     ******

“Huh??  WRONG NUMBER??” 

I was taken aback. It’s him, it’s his voice. There is no way of it being a wrong call. My heart was never wrong. I never let my brain do things for me, and it’s my gift. Hence, I still trust that it’s him.

I called Jaab, “Jaab. Wake up and listen”

“Yes Preet tell me. Why do you sound tensed?”

“I called Jitin. It was him. I am sure about this, his voice, the accent, the way he says ‘hello’. Its so him.”

Jaab interrupted, “Babes tell me what he told. I don’t need your voice analysis.”

I said, “He cut the call. ‘Wrong number’ is what he told me”

“Jaab I feel like crying. It’s him. It’s…. him.”

“Areyyyy!!! Darling dainty, now don’t wet your hanky. He must have played with you, monkey!”. Jaab is always cool. I was not convinced at all.

“Jab please. Loved someone ever? He is not playing. I know him.”

“Wareey wah! Look at her. So you guys were in love for years? You know him itseems,” she teased.

“Jaaaaab,” I pulled. Now Jaab had a serious tone. This is very special about her. “Ok. Now give me his number, I will check.” I wanted to jump out of my couch, “Jaab are you serious? Sure?”

“Ha ha! Pass me his number. I will let you know by morning.

“Muah darling,” I was excited.” Hello hello, if he is not Jitin, I am going to pick him.”

“Haan?? Jab!!”

“Ha ha ha! Stupid girl. I will let you know tomorrow.”

I just clicked the ‘send’ button and plunged into my bed; tightly packed, knowing I would never sleep.

                                                                                     ********

8.00AM, I woke on a call, all the incidents rushing back to my memory. It was an unknown number, feeling excited, it must be her calling from another number, I picked the call to tell what I had already planned.

A metallic voice spok.” Hello, Jitin?” I was confused.

“Are you jitin? Jaab here. Preet’s friend.”

“Yeah! Jitin. I mean Jitin Verma.”

“Yes you. Can I have a word with you? Preet called you yesterday. You met in train right? Why is that you cut the call? han?”

“Look, your friend was asking for Jitin Sharma. Ok? Sharma! I am here, Jitin Verma. So it is a wrong dial. Tik hai? And yeh! Damn we met in train. So what?”

Fortune cookies should have broken to read ‘fortune’ for me. Unfortunately I dint have one. Yet I had the wholesome fortune coming in the next reply.

“Wooo wooo wooo!! Cool down young man. What’s this Verma-Sharma. Jitin is Jitin. Ok listen, she was hunting for you, JITIN VERMA! the one and only. Sharma was the tag we used to escape our professor, once when he caught us gossiping on your name. Then we kept using it and still using it. But it’s you mahn! Jitin verma. And mind you, call her back, c ya.” I heard a beep.

I was climbing up on cloud 9, swaying my wings and listening to Jaab’s long reply.

I don’t remember who initiated the call, but all I remember even today is, Jitin and Preet did not sleep the whole night, that day.

 Have a nice day!

So is he!!

She said, 'I love you' !
He said, 'I've heard few'.
She said, 'You're handsome' !
He said, 'I'm awesome'.
She said, 'You attract' !
He said, 'Please distract'.
She said, 'Whatta voice' !
He said, 'Try a choice'.
She said, 'Love me back' !
He said, 'You're jack'.
She woke up as fast as bee! 
Memories said, "All 'he' were 'she' " !!!!

ஏ(ன்)மாற்றம் !!

வானம் பார்த்து வாய் பிளக்க,
கண்ணிமை பட்டுத்தெரிக்கும்  
மழைத்துளி !

புருவம் விரிந்து கையகல, 
விரலினைத்து  துருத்தி,'பே' எனும் 
நண்பன்!

இலையசய, கண்மூடி முகம் தர, 
சலனமற்று கடந்தே செல்லும் 
தென்றல்!

இதழ் குவித்து அருகில் வர,
கன்னம் காட்டி- அடி வைக்கும் 
குழந்தை!

சிகை கண்டு சட்டென முன்நோக்க,
சுருங்கசிரிக்கும், இளமை கடந்த 
பெண்!

அதிசயமாய் ஆழ படித்தும் 
மறந்தோ , மறுத்தோ  விடபட்டதொரு 
கேள்வி!

திருவிழா தாவணி தரிசனத்தில் 
முதற்கண் அழகு - ஒன்றுவிட்ட 
தங்கை!

தெரியாமல் செய்ய எண்ணி,
முன்னமே கேட்கப்படும் 
உதவி!

பளிச்சென புன்னகைத்தும்,
புரியாமல் புருவம் குருக்கும்  பால்ய 
சினேகம்!

வாரம் ஒன்றை திட்டமிட்டும்,
'வா' என உரக்கசொல்லும் 
விடுமுறை!

ஏராளமாய் சிருகச்செர்து ,
எண்ணுகையில் பூஜ்யம் குறையும்
உண்டியல்!

என, உயிர்குடி உடல் வளர்பு உலகத்தில்,
இச்சில ஏமாற்றங்கள், சினம் அல்ல-
சிரிக்கத்தான் வைகிறது!!

இனிய நாள்!!

Little pandora!!

. . . . . .  APPLE, MOMA, CHOCOLATE, DADDY, I LIKE BHEEM. . . . .

Its up to you, how can the above words relate to each other. Fortune took me there. The bliss of leafing through a little fairy's rough book, an incorrigible book of complete mistakes. By the first page information filled by his parent, I know his name and age (around 5). I had no glimpse about how he looked or what he is. Now let me pull you too into this rough book world. Dump the intellect-logic-orient-officer in you to the nearest basket seen.

To all of us, a rough book is such an essential, close companion and a trustworthy friend. We never realize how special we use to be, while switching into other. The one I got in my hands was such a book he left behind. I took and leafed over the pages. Few first pages were neatly written. Words in track of five, repeating poem lines and pinch of other details said he was really concerned about mom’s spat on shabby pages. Continued by still more pages of same clan, well, few were informative too!

Then came a mountain with two arms spread, a crowd of human like figures smiling towards a pool of water, a boy dedicating a bunch of flowers to the garden before, a stick man with 42 teeth. Little more pages again ring around A…B… C… D… (May be a teacher- pastime). “I love you mom,” hailed a page in vibrant colors. Flipping through pages of scratches and scribbles, “hi,” said an angry bird, smiling!

How feather-like is that. Firstly, a mountain smiling amicably with the arms widely spread. Past childhood, have you ever imagined a mountain pal? It’s all the little brain, which can make a majestic piece of earth, a friend. And that bunch of flower, have you ever felt like attributing the colourful bunch to the plant that gave those, and thanking them with a smile? Plucking a flower and thanking the plant! Wierdo is it? Yet try once when you own a flower. A stick man with 42 teeth is a toffee to muse. 10 teeth, why not? ‘I love you moma,’ doesn’t need long lines to explain. Just to watch the line, I felt gifted. A purple colored angry bird, at least I have not seen this game hunk, a new punch a punchy game, kids knew it, passing on clichés.

Then again few pages of emptiness, a red dragon, empty, pink frock, emptiness and there ended the little notebook, with a blow of my happy sigh and filled heart. A single book of a tiny fairy had creativity, out of the box thinking, musing, fantasy, message, philosophy, fun, games, love and life. It did teach me so much. Those counts-less moment were countless! When I got so attached, I could relate many things with the filled and unfilled pages. It conveyed me the flow of life. Laconic yet deepness is what I travelled through.

Hope I took you through a happy journey through the flipping papers, wishing you could relate things with your own instincts. Try grabbing a rough book and skim through at least once in a life time.  I really wish I could go back and see how my rough book was. Teach children to save few rough books to chew upon in future, so that they can spur with naivety when grown.

Hah!! This tot has put me into a different world of cognitive demand and ignorantly playing in some part of my earth. God bless you angel!

                                                          have a happy time!!